نقش والدین در رشد کودک؟

نقش والدین در رشد کودک؟ سن شما در تربیت به اندازه فرزند اولتان است.
پدر و مادر همزمان با کودک خود رشد و تکامل می یابیند، همانطور که  متوجه می شوید چه چیزی را دوست‌ دارد و  یا دوست ندارد.

کی گرسنه است؟یا چه چیزی به او قبل از خواب آرامش می دهد؟

همانطور که او رشد می کند،شما هم تکامل می یابید

– آیا کودکتان خجالتی است که همیشه کنار شما میشینه یا به شما می چسبه؟
یا اینکه کودکی مستقل است که خود به جستجو می پردازد؟
بنابراین، نقش شما در اینجا چیست؟ نقش والدین چیست؟

بچه ها در بدو تولد شخصیت خود را با خود می آورند، فقط باید به آنها کمک کرد و آنها را پرورش داد تا شکوفا شوند.
مانند دانه میوه زمانی که می کاریم نیاز به پرورش داردکه درختی تنومند و پربار تبدیل شود : پرتقال یا سیب – کودک شما هم همینطور. او  بذری است در حال رشد است.
مهم نیست که  پرتقال بهتر از سیب است یا برعکس. همه شخصیت ها منحصر به فرد هستند و هنگامی که به روش صحیح پرورش داده شوند به زیبایی شکوفا می شوند.
کافی است به اطراف خود نگاه کنید، افراد موفق زیادی را خواهید دید که یا درونگرا هستند یا برونگرا.
هیچ  اجباری نیست که یکی بهتر یا شادتر از دیگری باشد.

بیایید نقش مادر و نقش پدر را در تربیت فرزند را بررسی کنیم.

وظیفه والدین در رشد و پرورش کودک چیست؟

«پدر و مادر بودن مسئولیتی بزرگ‌تر از مسئولیت یک نخست‌وزیر است. به عنوان پدر و مادر،
اگر بخواهید کار اشتباهی انجام دهید، به فرزند خود آسیب می رسانید.»
“ما به عنواد والدین زمانی که داری فرزند می شویم مسئولیت سنگی و شیرینی را بر عهده داریم . باید به آنها ارزش های خوبی بدهیم.»
«وظیفه شما به عنوان پدر و مادر باید این باشد که فرزندتان را به خوبی تربیت کنید و او را در مسیر درست هدایت کنید.
اگر به شما  بی احترامی کند و شما هم به عنوان پدر  و مادر اصولی و درست برخورد نکنید، کودک سرکش می شود. در عوض، باید بنشینید و مسائل را با ملایمت و محبت به او توضیح دهید.

نکته بسیار مهم: هنگامی که وظیفه خود را برای آموزش، تربیت و پرورش به خوبی انجام دادید و زمانی که آنها به خوبی تثبیت شدند، نیازی به حمایت مالی از آنها ندارید.

چند راه عملی برای والدین عزیز:

1. تمام زوایای زندگی را در نظر بگیرید.

والدین باید بدانند که چگونه زندگی کنند. فقط دنبال پول درآوردن نباشید. مراقب سلامتی خود و خانوادتان باشید،  والدین  باید نقش پر رنگی در رشد کودک داشته باشند.
مراقب تربیت اخلاقی فرزندان خود باشید. تمام زوایای زندگی را در نظر بگیرید.

2. تقسیم مسئولیت ها بین مادر و پدر

در مورد مسئولیت‌های کودکان بین والدین بحث  و گفتگو کنید و تقسیم  کار کنید. در حالت ایده‌آل، کودک تا سن چهارده سالگی بیشتر به محبت و توجه مادر نیاز دارد. اجازه دهید مادر  تصمیم گیری در مورد کارهای روزمره را بگیرد. پدران عموماً باید در تصمیماتی که بر زندگی تأثیر می‌گذارد، دخالت کنند، مانند اینکه فرزندتان در کدام مدرسه پذیرش شود،
چه شغلی باید دنبال کند و غیره. این نقش حیاتی پدر در رشد کودک است.

شما باید هر شب با فرزندان خود بنشینید  و بحث و گفتگو کنید و مسائل را برای آنها توضیح دهید، با آنها صحبت کنید. تمام چیزی که کودکان به آن نیاز دارند تشویق است.

رویکرد فرزندپروری همه جانبه:

نقش های جامع والدین مسئولیت پذیر بدون توجه بیش از حد این نقش حیاتی والدین در رشد کودک است.
برخی از کارهای خانه را به کودک بسپارید یا از او بخواهید از سنین پایین در خرید کردن به شما کمک کنند تا برای آنچه که دارد ارزش قائل شود و احساس مالکیت داشته باشد.
والدین دو نوع هستند   والدین مقتدر؛ با دادن دستورالعمل ها و قوانین به بچه ها بیش از حد مقتدر هستند

والدین سهل گیر؛  همیشه سعی می کنند کودک خود را راضی کنند. توجه بیش از حد کودک در حال رشد را خفه می کند.
بگذارید شکست بخورند؛ همانطور که تجربه می کنند رشد می کنند.

به کودک بیاموزید که در زندگی شجاع باشد!

همانند تلاش پروانه‌ای که در حال بیرون آمدن از پیله است ، از همان اول جنگیدن و شجاعانه زندگی کردن را می آموزد و توانایی روبرویی با جهان را تمرین کرده است.
و اگر برای بیرون آمدن از پیله تلاش نکند فلج خواهد شد. به یاد داشته باشید که مراقبت بیش از حد حتی از یک کودک ممکن است او را فلج کند.
کمی مقاومت، مبارزه، موهبتی برای رشد استعداد کودک است.
تنها در میان شرایط نامطلوب است که کودک مسیر جدیدی را برای رسیدن به قله های موفقیت هموار می کند.
به کودک بیاموزید که شجاعانه با زندگی و شکست روبرو شود.
همیشه قبل از رویارویی با هر چالشی به کودک انگیزه دهید و هرگز برای هیچ شکستی از او  انتقاد نکنید. در عوض، از آنها بپرسید که چه درسی آموخته اند یا دفعه بعد چگونه آن را انجام خواهند داد.

عشق در یک چشم و سختگیری در چشم دیگر

در برخی مواقع، کودکان به دلیل تحریک والدین به مسیر اشتباهی می روند. بنابراین،
در همه چیز عادی سازی کنید. عشق را در یک چشم و سخت گیری را در چشم دیگر حفظ کنید. سختگیری ضرر چندانی به طرف مقابل وارد نمی کند.
عصبانیت صدمات زیادی را به همراه دارد. سختگیری به معنای عصبانیت نیست، بلکه به معنای «دمیدن هوای داغ» است.
شما باید همه چیز را بگویید، اما عاشقانه.

چرا باید کودک خود را تشویق کنید

شاید پاسخهای بسیار متفاوتی به این پرسش وجود داشته باشد.
اما میتوان گفت اصلی ترین پاسخ به این پرسش که چرا باید کودکان خود را تشویق کنیم، یک نکته باشد.

هدف اکثر ما پدران و مادران این است که در زمانی که کودکانمان بالغ گردیدند بتوانیم روابط گرم و خوبی را با آنها بنا نهیم.
اصولا این یکی از دلایلی می باشد که ذوجین اقدام به بدنیا آوردن فرزند و پروش کودک می کنند.
پس بهتر است از این موضوع نیز آگاهی باشیم که تشویق کردن نقش بسیار به سزایی در ایجاد تصاویر ذهنی مثبت در کودک ایفا خواهد کرد،
این تصاویر ذهنی مثبت درآینده نقش پر رنگی در ایجاد روابط عاطفی مستحکم میان ما فرزندانمان خواهد داشت.
این یکی از دلایلی ست که بخاطر آن می بایست کودک خود را تشویق کنیم.

چگونه و در چه زمانی کودک خود را تشویق کنیم؟

اینکه بدانیم چگونه و در چه زمانی کودک خود را تشویق کنیم، بسیار حائز اهمیت است.
برخی از والدین تشویق کردن کودک را با قربان صدقه رفتن او اشتباه میگیرند.
تشویق کردن کودک در حقیقت به منزله تامین ویتامین مغز برای کودک است،
تشویق کردن کودک باعث میشود فرآیندهای ذهنی در مغز کودک با سرعت بیشتری انجام پذیرد، کودکان باید دلیل تنبیه و یا تشویق خود را به وضوح بدانند،
مثلا اگر بگوئید چون غذایت را خوب خوردی اجازه داری شکلات بخوری، کودک معنی تشویق را درک نخواهد کرد.

شما باید به او بگوئید چون غذایت را تمام کرده ای، جایزه ات این است که یک عدد شکلات نیز بخوری، کودکان هنوز معنی واژه خوب و بد را نمی توانند درک کنند،
از نظر آنها هر چیز که شما بخواهید آنها انجام دهند خوب و هر چیز که شما دوست نداشته باشید آنها انجام دهند کار بد است.

دانستن اینکه دقیقا بدانیم چگونه و در چه زمانی کودک را تشویق کنیم بسیار پر اهمیت است چرا که نحوه تشویق کردن و زمان تشویق برای آنها اهمیت دارد.
تشویق کردن کودک باید همراه با ابراز نمودن احساسات باشد، اگر در مقابل کار خوبی که فرزند تان انجام داده با لحنی بی تفاوت بگوئید آفرین!
در واقع نه تنها او را تشویق نکرده اید بلکه حتی ممکن است موجبات دلسردی او را فراهم کنید.

 عشق از ته دل

این مهمترین نقش والدین در رشد کودک است. وقتی با فرزندانتان صحبت می کنید،
نباید با لحن مقتدرانه باشد. به عنوان مثال، اگر فرزندی 60 درصد نمره بگیرد و به پدر نشان دهد،
پدر باید بگوید خوب است که  از نصب  بیشتر نمره را کسب کرده ای، اما این کافی نیست.
من از شما انتظار دارم که 85 درصد  از نمره را بگیری
سپس موضوع را رها کنید. پس از آن، به او یادآوری نکنید که به او گفته اید که نمره خوبی بگیرد. او آن را در ذهن خود خواهد داشت.
اگر به غر زدن ادامه دهید، او حرف های شما را نادیده می گیرد.

بعد از چند ماه، وقتی نتایج او را دیدید، اگر 75 درصد گرفت، او را تشویق کنید و بگویید: «نمرات شما افزایش یافته است. شما پتانسیل بسیار بالایی برای برتری داری.
اگر بیشتر تمرکز کنی ، مطمئنم که می توانی به نمره  عالی برسی. من مطمئن هستم که می توانی 85٪ تا 90٪  نمره را دریافت کنی،و موضوع را ترک کنید. تشویق کودک بسیار مهم است.

هر وقت اشتباه کردند، با عشق زیاد آن را توضیح دهید. نباید لحنتان مقتدرانه باشد، به خصوص در مورد کودکان بزرگتر.

سعی کنید دوست خوبی برای فرزندتان باشد؛

تا  سن هفت یا هشت سالگی اگر کودک مرتکب اشتباه شود،
والدین باید او را راهنمایی کنند و حتی در صورت لزوم او را تنبیه کنند.
تا سن دوازده تا پانزده سالگی می توانید آنها را راهنمایی کنید،
اما بعد از شانزده سالگی باید با هم دوست باشید.
اگر با فرزندان خود دوست شوید،می توانید ارتباط خوبی با آنها داشته باشید.
اما اگر مدام در حال نشان دادن قدرت خود  به عنوان یک پدر و یا مادر باشید،
در خطر از دست دادن آنها خواهید بود. دوستی شما باید به گونه ای باشد که کودک به دنبال آرامش و راهنمایی در جای دیگری نرود.
شما باید هر کاری که یک دوست انجام می دهد، با فرزندتان انجام دهید.
با هم بازی کنید، ورزش کنید، چای بنوشید و غیره. فقط در این صورت او مال شما خواهد ماند،
در غیر این صورت او را از دست خواهید داد.