تعامل میان مادر و کودک

اهمیت تعامل میان مادر و کودک، زمانی که کودک بی علاقه به ابراز خود و برقراری ارتباط با دیگران است به چشم می‌آید.

به طور کلی تعامل میان مادر و کودک به صورت زیر است:

1 ـ روش تعامل سخت گیرانه

در این روش جایگاه کودک نادیده گرفته می شود. بطوری که کودک باید قوانین و مقررات وضع شده را رعایت کند در غیر این صورت تنبیه می‌شود.

کودکان در این روش تعاملی هیچ قدرت تصمیم‌گیری ندارند بلکه فقط باید حرف شنوی داشته باشند و باید آن دستور یا قانون را بپذیرند.

در این شیوه تعامل میان مادر و کودک، سختگیری زیادی در نظر گرفته می‌شود.

کودک قدرت تصمیم‌گیری و انتخاب ندارد زیرا هر چیزی که مادرش گفت باید انجام دهد وگرنه جریمه می‌شود.

این روش تعاملی به دلیل عدم توانایی در تصمیم گیری تاثیر زیادی در آینده کودک دارد زیرا باعث می‌شود عادت حرف شنوی در او ماندگار شود و تنها از دستورات پیروی کند.

2 ـ روش تعامل آسان گیرانه

در این روش تعاملی هیچ قوانین و مقررات خاصی وجود ندارد بلکه کودکان در این روش خیلی آزاد هستند و می‌توانند هر کاری را انجام دهند، بدون اینکه برای انجام کارشان قانونی وجود داشته باشد.

به دلیل علاقه ی بسیار زیاد مادران به فرزندان‌شان آن‌ها نمی توانند کودک‌شان را محدود کنند و اجازه می دهند هرکاری دلش خواست انجام دهد.

البته در مواردی مادران برای فرار از تربیت فرزندان‌شان این روش تعامل با کودکان را انتخاب می‌کنند.

در این روش کودک مادرش را به بازی می‌گیرد چون می داند هر حرفی که بزند پدر و مادر حتماً گوش می‌دهند.

3 ـ روش تعامل سالم

در روش تعاملی سالم کودکان در کنار آزادی عمل هایی که دارند باید مقررات را هم رعایت کنند.

کودکان می‌توانند خودشان انتخاب کنند، در نتیجه قدرت تصمیم‌گیری دارند و کودک بین چند گزینه می‌تواند یک انتخاب داشته باشد.

در شیوه تعاملی سالم ، قوانین و مقررات به گونه‌ای تنظیم می‌شود که هر دو طرف از آن لذت ببرند. اگر نظر کودک با نظر مادر متفاوت باشد، مادر با قاطعیت همراه با مهربانی و محبت نظرش را اعلام می‌کند.

وقتی که کودک ما قدرت انتخاب داشته باشد، می‌تواند توانایی تصمیم گیری را بیاموزد زمانی که تصمیم‌گیری را یاد بگیرد، احساس مفید بودن و ارزشمند بودن را حس می‌کند.

این راه های تعاملی می‌تواند از نسلی به نسل دیگر منتقل شود و یا می‌تواند هر فردی با استفاده از تجربیات دیگران بیاموزد.